شاهدختِ من

جان و جهانم، نازبانوی مادر سی روز دیگه به عمر عزیزت اضافه شد. الهی همیشه شاد و سلامت و موفق باشی تمام من. بابایی چند مدل ماشین و منم رنگ انگشتی بهت هدیه دادیم که برای ساعاتی هر چند کوتاه سرگرم و آرومت کرد💖💝👑🌹😘😍. آخه ناز بانوی من، آخه عسل نمکی، آخه چطوری بگم جون منی عشق منی جانان مادر💖💝💎💖💝💎💖💝💎 ممنونم. همسرم خوبن امّا من به علت فشار عصبی حاصل از اون شبهای نحس حالم مساعد نیست. داشتم مینوشتم. سطر پشت سطر. گُل نوشته پشته پشته. گلدخترجانِ جانانم همکاری میکردی و مانع خلوتم نمیشدی اما این نوسانات فشار طاقتم رو طاق کرده. تحملم رو از دست دادم و دیگه قادر به نگاشتن نیستم.

تصمیم گرفتیم با پرنسسم حداقل هفته ای یک بار سفرهای کوتاه مادر دختری داشته باشیم و از تابستونمون لذت ببریم. ای جان جانانم، قربونت برم من شیرین عسل جانم چقدر خوشحال شدی نفس مادر💙💚💝💖 در اولین قدم راهی شهر سومعه سرا شدیم. جالبه بدونید در این شهر نه صومعه ای وجود داره نه بقایای صومعه!(البته اگه الان نسازن😄). در اصل نام این شهر "سوما سرا" ست. "سوما" در زبان گیلکی قدیم به معنی "آب" بوده و سوماسرا یعنی جایگاه آب. 

 هفته ی پیش پر از رنج بودم. بابایی دچار دردهای شکمی شدید شد و بعد از انتقال به بیمارستان التهاب پانکراس تشخیص داده شد و چند روز بستری بود. اینقدر به من و شما سخت گذشت که فقط آرزو میکردم خدا لحظه ای سایه شو از سرمون کم نکنه. خانواده ی بابایی بردنش بیمارستان و بستریش کردند و یک سری آزمایشات انجام شده بود. نمیدونم چقدر اشک ریختم امّا خدا رو شکر خوب شد. اینروز ها سبک زندگی و سبد غذایی ایرانی ها بیشتر به خودکشی شبیه که باید اصلاح بشه. من غذای چرب و سرخ کردنی خیلی کم میپزم و یک ظرف روغن بیشتر از یک ماه دوام میاره اما بابایی ناهار رو بخاطر نزدیکی محل کار از دستپخت مادرشون میخورد که متاسفانه مصرف روغن و سرخ کردنیشون خیلی بالا ست. به همین ...